اثر سطوح مختلف پروتئین جیره بر برخی شاخصهای رشد و توان تولید شاه میگوی چنگال باریک (astacus leptodacthylus)

در این تحقیق سه جیره غذایی با درصد پروتئین متفاوت 30 ، 35 و 40 درصد جهت تغذیه شاه میگوی چنگال باریک آب شیرین با میانگین وزنی 2.4 ± 15 به مدت 8 هفته در 9 تانک در خرداد 1388 مورد بررسی قرار گرفت. شاخص هایی همچون ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، نسبت بازده پروتئین، میزان بهره برداری از پروتئین خالص، افزایش وزن، مصرف غذای روزانه و در نهایت ترکیب بیوشیمیایی بدن اندازه گیری شد. در پایان این تحقیق با افزایش میزان پروتئین، اختلاف معنی داری در شاخصهایی همچون ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و میزان مصرف غذای روزانه مشاهده نگردید، اما میزان بهره برداری از پروتئین خالص و نسبت بازده پروتئین با افزایش میزان پروتئین از 30 به 40 در صد کاهش معنی داری را نشان داد. بر اساس این تحقیق افزایش میزان پروتئین با کاهش وزن در پایان دوره همراه بود. آنالیز لاشه نیز بیانگر کاهش میزان پروتئین بدن با افزایش مقدار پروتئین در جیره غذایی بود که در هیچ یک از سطوح مختلف پروتیین جیره اختلاف معنی داری در نتایج حاصل از آنالیز لاشه بدست نیامد. با توجه به موارد ذکر شده بهترین مقدار پروتئین 30 در صد تشخیص داده شد.